Friday, August 04, 2017

Wassup Zindagi-Gujarati Film


વોટ્સપ નહીં વોસ્સ્પ ઝિંદગી ...

ગુરુવાર રાત્રે અમદાવાદ પીવીઆર એક્રોપોલીસ ખાતે વોસ્સ્પ ઝિંદગીનો પ્રીમિયર યોજાયો હતો. ફિલ્મ ચોથી ઓગસ્ટે રીલીઝ થાય છે. ફિલ્મના રાઈટર ડાયરેક્ટર તરીકે મનોજ લાલવાની છે જેમણે ૨૦૦૦ની સાલમાં જમરૂખની બે ફિલ્મો લખી હતી તથા નુક્કડના અમુક એપિસોડમાં આસીસ્ટન્ટ ડાયરેક્ટર તરીકે કામ કરી ચુક્યા છે જે અનુભવ અહીં ફિલ્મમાં દેખાય છે.

ફિલ્મ ચાર મિત્રો, મિત્રતા, મેરેજલાઈફ અને સુરતના સેટિંગમાં બનાવેલી છે. આ ત્રણ-ચાર મિત્રોવાળી સ્ટોરીથી દાઝેલાઓ માટે આ ફિલ્મ સુખદ આશ્ચર્ય સર્જશે. સુરતી પ્રજા મોજીલી છે અને ખાવા-પીવામાં માને છે. વર્સેટાઈલ એકટર જયેશ મોરે દિનેશભાઈ તરીકે ટીપીકલ સુરતી બોલે છે અને સુરતના માલેતુજાર અને દિલદાર વ્યક્તિ તરીકે મઝા કરાવે છે. તેના મિત્રોમાં પ્રેમ ગઢવી એઝ એક્સ્પેકટેડ સરસ કોમિક ટાઈમિંગ સાથે જલસા કરાવે છે. ખાસ કરીને જયેશ મોરે અને પ્રેમના સીન્સ પેટ પકડીને હસાવે છે. એમાંય જયેશભાઈના ઘરમાં ધમો ધામા નાખે છે એ સિક્વન્સ મઝાની છે તો રેહાન સાથેની ત્રણે મિત્રોની એક સિક્વન્સ પણ જમાવટ કરે છે.

 
ફિલ્મમાં હિરોઇન્સમાં નિશાના રોલમાં ઝીનલ બેલાની રૂપકડી અને ખરેખર હિરોઈન જેવી દેખાય છે (આ મારી જૂની ફરિયાદ છે કે અર્બન ગુજરાતી ફિલ્મોમાં હીરો-હિરોઈન જરાય પ્રભાવશાળી નથી હોતા!) તથા તેનું પરફોર્મન્સ એકદમ કન્વીન્સીંગ છે. જોકે નિશા સહીત આટલા બધા કેરેક્ટર સુરતના હોવા છતાં જયેશભાઈ સિવાય બીજા સુરતી નથી બોલતા એ ખુંચે છે, કદાચ થોડું અઘરું હશે એ નેચરલી કરવું. શમા ના સ અને શમાં થોડાક લોચા છે, કે એવું લખાયું હશે તે જલ્દી ખબર નથી પડતી. જાયકા (ફિલ્મમાં ઝરણાં) આપણે ત્યાં જેના માટે ‘ચોરી’ શબ્દ વધારે વપરાય છે તે લગ્નમંડપ માટે ગ્રીક ડીઝાઈનનો આગ્રહ રાખે તે જરા વધારે પડતું લાગે છે. પણ બેબી બેબી કરીને જાયકા એને ગૂંગળાવી મારે તો ભાવેશ બચારો જાય કાં? Wassup Zindagi Trailer

નવી ગુજરાતી ફિલ્મોનો જે ટ્રેન્ડ છે એમાં એક મોટો માથાનો દુખાવો એ છે કે રાઈટર-ડાયરેક્ટર-હીરો-હિરોઈન-સિનેમેટોગ્રાફર-એડિટરથી માંડીને આખી ટીમ શીખાઉ હોય એવું બને છે અને પછી ફિલ્મ વિષે સારું લખવું હોય તો ફિલ્મમાં પડદા સારા હતા કે ઝુમ્મર સારું હતું એવું શોધવા જવું પડે, અને પાછું એ પણ ન મળે! પરંતુ મુંબઈની ટીમ હોવાને કારણે કદાચ ફિલ્મે ડાયરેકશન, કેમેરા, એડીટીંગ, લાઈટ, લોકેશન્સ વગેરે બાબતોમાં પ્રોફેસનલ ટચ દેખાય છે. હા, ચાર ફ્રેન્ડસ પૈકી એકાદનો રોલ ઓછો કરી ફિલ્મ ટૂંકી અને મેઈન સ્ટોરી પર વધુ ફોકસ કરી શકાત. ગીતો ફિલ્મને સપોર્ટ કરે છે પરંતુ યાદ પોપ્યુલર થાય તેવા નથી. ફિલ્મમાં સમીર કક્કરનો નાનો પણ મજબુત રોલ છે અને પ્રીમિયર બાદ એમને ગુજરાતી બોલતા સાંભળવું ગમ્યું. અગાઉની ગુજરાતી ફિલ્મોમાં પણ જે હિન્દી ફિલ્મના કલાકારોને લીધા છે તેઓ સીન્સ અને ફિલ્મને જરૂર તારે છે, હા ક્યારેક એમની પાસ ડાયરેકટર કામ ન લઇ શક્યા હોય એવું બને.

એકંદરે ફિલ્મ જોવા જેવી છે છે અને પોતાના દમ પર ચાલવી જોઈએ. મનોજભાઈને અગાઉ જમરૂખ ફળ્યો હતો, હવે નડે નહીં તો સારું!

No comments:

Post a Comment